pieśni zza drutów – Dziennik Złożony

Zbrodnie UPA w Bieszczadach

Dopiero wysiedlenie ludności ukraińskiej i odcięcie UPA od baz zaopatrzenia sprawiło, że w Bieszczadach przestano mordować Polaków.

Dziwnieśmy z sobą zostali spojeni. Me całe życie – to dziś tylko Ty. Po walce, pracy, w cichym ukojeniu Z

Gdyśmy raz pierwszy spojrzeli ci w oczy – Przyszłaś tu niby dziwny, obcy gość – Czerń oczodołów, biała błyska kość,

Skowronek gniazdko ściele na ziemi, Między skibami siada ornymi, Z ziemią zbratany, w błękitach znika Ptaszyna Boża i druh rolnika.

Siedzę już czwarty rok za drutami, tak widocznie twardy los mój chciał, Czwarty rok, gdy matce zalanej łzami Z objęć

Stojąc na „apelu” codziennie widzimy Takie różnorodne nad Lublinem dymy… Białe, czarne, szare, popielate, siwe, Rozwiane, skłębione, jak żywe… W

Znów dławią noc reflektory, jak palce ściśnięte na gardle I dzień wczorajszy wstaje trupim blaskiem świecąc. O ciemność wieczną proszą

Hej, koledzy, nadchodzi dzień wolności, Zrzućmy z siebie nasz pasiasty strój! Prysną druty i radość i radość znów zagości, Choć

Pamiętam, gdym u stóp Twych dzieckiem małym wsłuchany siedział w opowieści czar o dziadku Twoim w Sybir gdzieś wygnanym, którego