Do Ziemi Wołyńskiej

Ziemio Wołyńska, ponad wszystko droga!
Przez moje usta przemów Ty do ludzi.
Pieśń ma o Tobie, choć może uboga,
Niech pragnień siłą – śpiące serca zbudzi.
Pola Twe żyzne i bory szumiące,
Nad rzeczułkami masz łąki kwieciste,
Sady wiśniowe tam miodem pachnące,
W skwarze południa powietrze przejrzyste.
Wody Twe ciche, w niebo zapatrzone,
W ramę szuwarów, jak w rzęsy ujęte.
Kościoły, dwory – starością omszone,
W których są cuda piękności zaklęte.

One to stały na straży polskości
Wichrom odporne, jak głaz niewzruszone.
Tam nie wygasał nigdy ideał wolności,
Sny o potędze dla Polski marzone.
Historia Twoja piękna jest i krwawa.
Hordy tatarskie niosły śmierć, pożogę,
Ty zaś rycersko kryłaś serca trwogę
Walcząc zwycięsko. Niech Ci będzie sława.
Pieśń ma o Tobie, Choć może uboga,
Niech pragnień siłą śpiące serca zbudzi;
Przez moje usta przemów Ty do ludzi,
Ziemio Wołyńska, ponad wszystko droga!
_________________________
Zofia Peretiakowicz – 1938 r.